حضرت زهرا (س)

                                             

                                           گل ياس ارغواني                                                        

                       زبان حال عاشق ترین مرد دنیا در فراق محبوبترین زن عالم

  دل آسمان گرفته  ، زنواي قلب زارم                      

                                                                       دلم آسمان ابري است ، بگذار تا ببارم

من و آسمان و غربت ، شب و درد و داغ و محنت 

                                                                    همه غصه دار رويت ، به کجا روي نگارم

من وبالهاي بسته ، من و زانوان خسته             

                                                                 من و چاره ي گسسته  ،  چه کنم اگر نبارم

من و غربت مدينه ، تو و درد و زخم  سينه   

                                                              تو شهيد بغض و کينه ، من و داغ گل عذارم

گل ياس ارغواني ، تو و قامت کماني !؟             

                                                             عجبا در اين جواني ، شده اي خزان ، بهارم

به فداي دست و پهلو ، زچه گيري از علي رو ؟

                                                                  نفسم مزن تو سوسو ، مفکن به دل شرارم

شده ام غريب و تنها ، مرو نور ديده زهرا      

                                                              علي ام عزيز طاها ؛ که چنين به غم دچارم

زغم تو بيت الاحزان ، شده بي قرارو نالان          

                                                             بنگر به اشک طفلان ، که نموده غصه دارم

دل "حامد" از عزايت ، شده خون علي فدايت    

                                                              به ميان گريه ميگفت ، "طلب مدينه دارم "

 

                                            حسين بزرگي ( حامد )

 

سالروز شهادت جانسوز صديقه ي طاهره حضرت زهرا (س) تسليت باد .

 

غزل عاشقانه

ای کاش میشدم

شبها که از خیال تو دیوانه میشدم                تنها ترین پرستوی این لانه میشدم

شبهای بی تو طی شده را می شمردم و            محکوم گریه های غریبانه میشدم

با دیده ای که رنگ صبو هم ندیده بود               دلداده ی پیاله و میخانه میشدم

جام سبو به کف زفراقت عزیز دل                   از خانه راهی دل خمخانه میشدم

چشمی که در فراق رخت بی فروغ بود               می بستم و زبانزد پیمانه میشدم

ای نام تو ترانه ی غربت سرای من           بازآ ، که با حضور تو مستانه میشدم

ای کاش شعله میشدی و من به شوق وصل    ای شمع جان برای تو پروانه میشدم

ای کاش می رسیدی و من با همه وجود              سنگ صبور دلبر جانانه میشدم

حامد ، چه عاشقانه برایت نوشته بود                می آمدی فدای تو دردانه میشدم

قصد دارم کتاب شعرم رو چاپ کنم ممنون میشم در مورد اسم کتاب هم نظر بدید .

تشکر

از همه ی دوستان مهربان تشکر میکنم .(صمیمانه و خالصانه ) . چشم شعر جدید هم تقدیم

 میکنم . امروز وارد ۴۰ سال شدم اولش فکر میکردم شاید اتفاق خاصی بیفته ولی خبری نبود .

قابل توجه همکلاسی های عزیز :

شعر دوشنبه در وبلاگ هست ولی اصلاح لازم داره که فردا اصلاحش میکنم و میتونید ملاحظه

 کنید . از لطف همه تشکر میکنم .

راستی در فکر چاپ کتابم هستم و دنبال اسم برای اون میگردم ممنون میشم اگه نظر بدید .

ضمنا شباهنگ ها وروجک نمیشن ولی نمیدونم این شباهنگ گرانقدر ما چه جوری پی به تولد

 من برده  از ایشون هم بسیار متشکرم .